“Jij kan zingen, jij komt in de schoolband!”

Vanuit de middelbare school en het compliment van mijn toenmalige docent ben ik gaan zingen. Ik kreeg er steeds meer plezier in en ben, samen met een vriendin, op straat gaan spelen. Super spannend, maar ontzettend gaaf. Na een tijdje meldde mijn vriendin zich met grote regelmaat af voor onze straatoptredens. Toen ben ik het zelf maar gaan oppakken. Ik kreeg van mijn oma een gitaar en daar ging ik. Heerlijk om in die vrijheid te doen wat je het leukste vindt.

“In de supermarkt verdiende je destijds rond de 3 euro per uur. Ik ging 2 uurtjes de straat op en kon weer een weekje vooruit.”

Echter de leuke reacties en het plezier dat mensen eraan beleefde smaakte naar meer. Ik begon het steeds mooier te vinden om voor publiek te spelen. Al snel ontdekte ik dat het overbrengen van mijn passie op anderen ook veel voldoening geeft.

“Ik ben uiterst professioneel, maar blijf persoonlijk en dicht bij het doel van het evenement.”

Qua liedjes stem ik het, tot op bepaalde hoogte, af op de mensen die mij boeken. Welk nummer heeft emotionele waarde? Wat vind je mooi? Waar word je blij van? Uiteraard moeten de antwoorden op deze vragen ook bij mij passen.

“Een beetje Amanda moet er in terug kunnen komen. Dan hebben we de juiste match.”

Verder denk ik mee over de invulling van de avond. Hoe kunnen we samen de perfecte setting neerzetten? Op wat voor gelegenheid dan ook.